مرحوم امامقلی نخجوانی (از بزرگان اهل معرفت) فرموده بود:

«پس از آنکه به سنّ پیرى و کهولت رسیدم شیطان را دیدم که هر دوى ما در بالاى کوهى ایستاده‌ایم. من دست خود را بر محاسن خود گذارده و به او گفتم:

مرا سنّ پیرى و کهولت فرا گرفته اگر ممکنست از من درگذر.

شیطان گفت: این طرف را نگاه کن.

وقتى نظر کردم درّه‌اى را بسیار عمیق دیدم که از شدّت خوف و هراس عقل انسان مبهوت مى‌ماند.

شیطان گفت: در دل من رحم و مروّت و مهر قرار نگرفته اگر چنگال من بر تو بند گردد جاى تو در ته این درّه خواهد بود که تماشا مى‌کنى

رساله لب‌اللباب، ص 72