فاصله ی انسان با گناه یا بعبارت روشن تر، امکان گرفتار شدن یک انسان به گناه، حتی بدترین گناهانی که تصورش را نمی کند، به اندازه بدبینی او نسبت به نفس خود است و به اندازه انزجار او.

**********************************************

یکی از حکمت های اینکه گفته اند سعی کنید از فضائل و معنویات خود چیزی بازگو نکنید، این است که با گفتن آن، توهم می شود که کاری کرده ای و چیزی داری... درحالیکه کاری نکرده ای و چیزی نداری چون هرچه بوده لطف او بوده است و بس.

البته باید توجه داشت که این تنها و تنها یکی از حکمت های غریب این موضوع است.

یکی دیگر از حکمت های آن این است که در مراتب فتوحات و بابهایی که برای سالک از رحمت الهی باز می‌شود، سالک می بایست که همچنان همان شیوه ای که از ابتدا داشت را ادامه دهد و ثابت قدم بماند و دچار تزلزل نشود. یعنی باید همانطور که مظاهر فریبنده دنیا و جلوه گری های آن نتوانست توجه او را به خود جلب کند و سالک موفق شد از همه آنها گذشت کند، اگر بخواهد بالاتر ‌رود و به کمالات بیشتری دست پیدا کند و بابهای بیشتری برایش گشوده شود، باید سعی کند از مراتب بالاتر و لذات بالاتر هم گذشت کند و همه آنها عبور کند. لذا بازگو کردن این کمالات و دارایی ها با گذشت از آنها منافات داشته و به مصلحت وی نخواهد بود و به همان اندازه موجب توقف خواهد شد.

ومن الله التوفیق

اى نفس شقى ! که سالهاى دراز درپى شهوات ، عمر خود را صرف کردى ، و چیزى جز حسرت نصیبت نشده ، خوب است قدرى به حال خود رحم کنى . از مالک الملوک حیا نکنى ، و قدرى در راه مقصود اصلى قدم زنى ، که آن موجب حیات همیشگى و سعادت دائمى است ، و سعادت همیشگى را مفروش به شهوات چند روزه فانى که آن هم به دست نمى آید حتى با زحمت هاى طاقت فرسا.

منبع: چهل حدیث صفحه 7 - امام خمینی رحمه الله

به نقل از جناب آقای علی مقدادی اصفهانی فرزند حضرت آیت الله حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (نخودکی) در کتاب نشان از بی‏نشانها:

 ادامه سخن...