در کتابهاى بسیارى در تفسیر آیه: اهل بهشت آفتاب و سرمایى نمى‏بینند، از ابن عبّاس نقل کرده‏اند  :

پس از آنکه اهل بهشت در آن ساکن مى‏شوند نورى را مشاهده مى‏کنند که بهشت را نورانى کرده است لذا سؤال مى‏کنند: پروردگارا! تو در قرآنى که بر پیامبر خود نازل کردى، فرموده‏اى که در بهشت آفتاب را نمى‏بینند؟

در این حال منادى ندا مى‏دهد: این نور خورشید و ماه نیست، بلکه على و فاطمه علیهما السّلام از موضوعى تعجّب کرده و خندیدند، پس این نور از ایشان ساطع گردید و بهشت را روشن نمود.